பன்னிரு திருமுறை

திருச்சதகம் - காருணியத்து இரங்கல்

வ.எண்	பாடல்
1	தரிக்கிலேன் காய வாழ்க்கை; சங்கரா, போற்றி! வான விருத்தனே, போற்றி! எங்கள் விடலையே, போற்றி! ஒப்பு இல் ஒருத்தனே, போற்றி! உம்பர் தம்பிரான், போற்றி! தில்லை நிருத்தனே, போற்றி! எங்கள் நின்மலா, போற்றி! போற்றி!
2	போற்றி! ஓம் நமச்சிவாய! புயங்கனே, மயங்குகின்றேன்; போற்றி! ஓம் நமச்சிவாய! புகல் இடம் பிறிது ஒன்று இல்லை; போற்றி! ஓம் நமச்சிவாய! புறம் எனைப் போக்கல், கண்டாய்; போற்றி! ஓம் நமச்சிவாய! சய! சய! போற்றி! போற்றி!
3	போற்றி! என் போலும் பொய்யர் தம்மை ஆட்கொள்ளும் வள்ளல் போற்றி! நின் பாதம் போற்றி! நாதனே, போற்றி! போற்றி! போற்றி! நின் கருணை வெள்ளப் புது மது; புவனம், நீர், தீ, காற்று, இயமானன், வானம், இரு சுடர், கடவுளானே!
4	கடவுளே போற்றி! என்னைக் கண்டுகொண்டு, அருளு, போற்றி! விட, உளே உருக்கி என்னை ஆண்டிட வேண்டும், போற்றி! உடல் இது களைந்திட்டு, ஒல்லை உம்பர் தந்து அருளு, போற்றி! சடையுளே கங்கை வைத்த சங்கரா, போற்றி! போற்றி!
5	சங்கரா, போற்றி! மற்று ஓர் சரண் இலேன்; போற்றி! கோலப் பொங்கு அரா அல்குல், செவ் வாய், வெள் நகை, கரிய வாள் கண், மங்கை ஓர் பங்க, போற்றி! மால் விடை ஊர்தி, போற்றி! இங்கு, இவ் வாழ்வு ஆற்றகில்லேன்; எம்பிரான்! இழித்திட்டேனே.
6	இழித்தனன் என்னை யானே; எம்பிரான், போற்றி! போற்றி! பழித்திலேன் உன்னை; என்னை ஆளுடைப் பாதம் போற்றி! பிழைத்தவை பொறுக்கை எல்லாம் பெரியவர் கடமை; போற்றி! ஒழித்திடு இவ் வாழ்வு; போற்றி! உம்பர் நாட்டு எம்பிரானே!
7	எம்பிரான், போற்றி! வானத்தவர் அவர் ஏறு, போற்றி! கொம்பர் ஆர் மருங்குல் மங்கை கூற, வெள் நீற, போற்றி! செம் பிரான், போற்றி! தில்லைத் திருச்சிற்றம்பலவ, போற்றி! உம்பராய், போற்றி! என்னை ஆளுடை ஒருவ, போற்றி!
8	ஒருவனே போற்றி! ஒப்பு இல் அப்பனே, போற்றி! வானோர் குருவனே, போற்றி! எங்கள் கோமளக் கொழுந்து, போற்றி! வருக என்று, என்னை நின்பால் வாங்கிட வேண்டும், போற்றி! தருக நின் பாதம், போற்றி! தமியனேன் தனிமை தீர்த்தே.
9	தீர்ந்த அன்பாய அன்பர்க்கு அவரினும் அன்ப, போற்றி! பேர்ந்தும், என் பொய்ம்மை ஆட்கொண்டு அருளிடும் பெருமை, போற்றி! வார்ந்த நஞ்சு அயின்று, வானோர்க்கு அமுதம் ஈ வள்ளல், போற்றி! ஆர்ந்த நின் பாதம், நாயேற்கு அருளிட வேண்டும், போற்றி!
10	போற்றி! இப் புவனம், நீர், தீ, காலொடு, வானம் ஆனாய்; போற்றி! எவ் உயிர்க்கும் தோற்றம் ஆகி, நீ, தோற்றம் இல்லாய்; போற்றி! எல்லா உயிர்க்கும் ஈறு ஆய், ஈறு இன்மை ஆனாய்; போற்றி! ஐம் புலன்கள் நின்னைப் புணர்கிலாப் புணர்க்கையானே.