குரைக்கின்ற வாரிக் குவலய நீரும்
பரக்கின்ற காற்றுப் பயில் கின்ற தீயும்
நிரைக்கின்ற வாறு இவை நீண்டு அகன்றானை
வரைத்து வலம் செயும் ஆறு அறியேனே.

வரைத்து வலம் செய்யும் ஆறு இங்கு ஒன்று உண்டு
நிரைத்து வருகங்கை நீர் மலர் ஏந்தி
உரைத்தவன் நாமம் உணர வல்லார்க்குப்
புரைத்து எங்கும் போகான் புரிசடையோனே.

ஒன்று எனக் கண்டே எம் ஈசன் ஒருவனை
நன்று என்று அடி இணை நான் அவனைத் தொழ
வென்று ஐம் புலனும் மிகக் கிடந்து இன்பு உற
அன்று என் அருள் செய்யும் ஆதிப் பிரானே.

மலர்ந்த அயன் மால் உருத்திரன் மகேசன்
பலம் தரும் ஐம் முகன் பரவிந்து நாதம்
நலம் தரும் சத்தி சிவன் வடிவு ஆகிப்
பலம் தரும் லிங்கம் பரா நந்தி ஆமே.

மேவி எழுகின்ற செஞ் சுடர் ஊடு சென்று
ஆவி எழும் அளவு அன்றே உடல் உற
மேவப் படுவதும் விட்டு நிகழ்வதும்
பாவித்து அடக்கில் பரகதி தானே.