எத்திக்கும் ஆய் நின்ற இறைவன் தன்னை; ஏகம்பம்
மேயானை; இல்லாத் தெய்வம்
பொத்தித் தம் மயிர் பறிக்கும் சமணர் பொய்யில்
புக்கு அழுந்தி வீழாமே, போத வாங்கி,
பத்திக்கே வழி காட்டி, பாவம் தீர்த்து, பண்டை
வினைப் பயம் ஆன எல்லாம் போக்கி,
தித்தித்து, என் மனத்துள்ளே ஊறும் தேனை;
செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன், நானே.
